بررسی فراوانی بیماری سل در زندانیان ساکن در زندان های استان مازندران- ۱۳۸۷

زمینه و هدف: با توجه به فراوانی بیماری سل در زندانیان، مطالعه حاضر به بررسی وضعیت این بیماری در بین زندانیان زندان های استان مازندران می پردازد تا با بهره گیری از نتایج آن، پیشنهاداتی جهت کنترل بهتر این بیماری ارائه گردد.   مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال 1387 در بین تمامی زندانیان استان مازندران که در زمان انجام مطالعه در زندان حضور داشتند (2405 نفر) انجام شده است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه ای شامل 9 سؤال دموگرافیک و 11 سؤال تخصصی بود. داده ها با بهره گیری از آزمون های آماری توصیفی تجزیه و تحلیل شدند.   یافته ها: از کل زندانیان شرکت کننده در مطالعه، 2227 نفر (6/92%) مرد و 178 نفر (4/7%) زن بودند. میانگین سن افراد مورد مطالعه 24/1 ± 8/26 سال بود. از نظر مدت اقامت در زندان، 1008 نفر (9/41%) بیشتر از 6 ماه در زندان حضور داشتند. هفت نفر از زندانیان (3/0%) از نظر hiv مثبت بودند. 136 نفر (7/5%) از زندانیان سرفه طول کشیده بیش از دو هفته داشتند. اسمیر خلط 2 نفر (1/0%) از افراد تحت بررسی، مثبت گزارش شد و 2 نفر (1/0%) مبتلا به سل خارج ریوی بودند.   نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش، میزان شیوع سل ریوی اسمیر مثبت در زندان های مازندران، بالا بوده و 7/17 برابر جامعۀ عادی است، از این رو، تدوین و اجرای مستمر یک برنامۀ اثربخش کنترل سل در زندان ها ضروری می باشد.   واژه های کلیدی : سل ریوی، سل خارج ریوی، زندانیان